Monika Stadler

Ik ben vroegtijdig gestopt met werken om mijn tijd te kunnen besteden aan het archiveren van het werk van mijn moeder, weefster Gunta Stölzl, en om daarnaast ook zelf te kunnen schilderen. Het bestuderen en nadenken over die weefsels combineert heel mooi met mijn eigen werk met drukrollen. De stoffen, die ik fotografeer en beschrijf, zijn eenvoudige meubel-. mode- en gordijnstoffen, maar van dichtbij zijn het wonderen van kleur- en structuurcombinaties. Ik heb als kind vaak naast een weefgetouw gestaan en toegekeken bij het weven. Misschien word ik daarom nu nog steeds gefascineerd door de doordringing van die twee systemen, de horizontale en de verticale draden. Soortgelijke structuren ontstaan ook in mijn eigen werk. Ik leg vaak lagen over elkaar heen, zodat gestructureerde kleurvlakken elkaar in meerdere of mindere mate doordringen. Het rustgevende “rastergevoel” van weefsels zit vaak in mijn werk. Maar mijn techniek maakt gelukkig ook hele vrije en luchtige composities mogelijk. Buiten mijn atelier blijft mijn blik namelijk steeds hangen aan alles wat oneindigheid, beweging, lucht en ritme in zich heeft. Deze ervaringen komen bij mij terug en sturen mij als ik aan het werk ben.